به نقل از «همشهری آنلاین»

دوبله امروز از فقر مدیران دوبلاژ بزرگ رنج می برد

تاریخ انتشار: ۳۰ دی ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۸۹۱۵۷۹

همشهری آنلاین- فرشاد شیرزادی: منوچهر والی‌زاده می‌گوید: «گرچه دوبله امروز آسان شده اما دوبله‌های امروزی ایرادهای متعدد فنی و تکنیکی دارند. با وصف بر اینکه برخی مواقع صداهای جوانی را می‌شنوم که دوستشان می‌دارم و کارشان را می‌پسند، اما باید اعتراف کنم که صدا و دوبله کسانی مانند ملک‌آرایی، لطیف‌پور، مقامی و اسماعیلی در تاریخ دوبله ایران دیگر تکرار نخواهد شد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

» گفت‌وگوی ما را با منوچهر والی‌زاده که تجربه کار مشترک با استاد هوشنگ لطیف‌پور را هم در کارنامه دارد، بخوانید:

نه اینکه بخواهیم از این زاویه بحث را شروع کنیم که خدای نکرده کار دوبلورهای جوان ضعیف است یا آن مایه دوبلورهای قدیمی را ندارند، اما قدیمی‌ها صدای خاص خودشان را داشتند. چرا دوبلورهای بزرگ جایشان خالی می‌ماند؟

موضوع اصلی در این بحث گذشت زمان و کسب تجربه است. نمی‌توانم در این مجال اندک از تکنیک دوبله به شکلی جزئی‌نگرانه صحبت کنم و آن را مورد واکاوی قرار دهم. به گمانم در آن زمان خدا صداها را برای این عزیزان خلق کرده بود و آنها هم از این صداها بهره می‌بردند. اکنون هم صداها همچنان وجود دارند و انواع و اقسام صداها را می‌شنویم اما باید پرورش پیدا کنند.

آن زمان چه تفاوتی با امروز روز داشت؟

آن زمان صداها بود و صاحبان صدا آن را پرورش می‌دادند.

چگونه؟

با مدیران دوبلاژی که کارشان را بلد بودند. با فرهنگ متعالی دوبله. یعنی فرهنگی که فقط فرهنگ دوبله بود و بس. هر دوبلوری به کارش عشق می‌ورزید. الآن آن فرهنگ دوبله بیش و کم مخدوش شده است. یعنی کسی نیست که به عزیزان علاقه‌مندان بگوید که چگونه بگو و چگونه صدایت را تغییر بده و صدایت را چگونه بساز. کسی هم نیست که چنین راهنمایی‌هایی کند. دوبله امروز در مواردی تک نفره انجام می‌شود. یکی در جای چند نفر صحبت می‌کند و هر طور هم که دوست دارد و عشقش می‌کشد می‌گوید و پیش می‌آید. استادی نیست که از نظر فن بیان و تکنیک دوبله، آنها را در کار دوبله راهنمایی کند. آنچه خودشان دوست دارند می‌گوید و دوبله امروز در یک کلام به همین شکل است. اما آن کار درخشان زمان می‌برد و تجربه می‌طلبد. آن زمان به هر حال مدیران دوبلاژ قدیمی و کار کرده‌ای بودند که ما وقتی وارد عرصه شدیم، استادانی مانند آقای کسمایی، شادوران لطیف‌پور ما را راهنمایی می‌کردند.

منوچهر والی زاده، دوبلور پیشکسوت

نظرتان درباره دوبله‌های امروزی چیست؟

 در حال حاضر هم هستند بچه‌هایی که صداهای خوبی دارند. نمی‌توانم تک تکشان را نام ببرم اما گاهی اوقات صدایشان را می‌شنوم و می‌دانم که صدای بسیار خوبی دارند اما همان صدا هم باید پرورش یابند. برخی هم خودشان با خودشان کنار آمده‌اند و در این عرصه کار می‌کنند و تمرین می‌کنند.

امروز دوبله به مراتب ساده‌تر شده. قضاوتتان در این باره چیست؟

ساده‌تر شده به دلیل اینکه گوشی‌های همراه در دست همه هست. علاوه بر این تشکیلات دیجیتال و لپ تاپ در اختیار همه است. در خانه می‌توانند تمرین کنند و عده زیادی هم این کار را می‌کنند.

آیا دوبله امروز با همین وضعی که می‌فرمایید کیفیت دوبله سابق را دارد؟

به نظرم چنانچه باید و شاید نیست.

چرا؟

یکی از دلایلش ضعف گویندگی است. یکی دیگر انتخاب نشدن سر جای دیالوگ‌ها و پرسوناژهاست. اغلب می‌بینیم که کسی نیست صداها را بشناسد و سر جایش قرار دهد. هنوز آن شخصیت پیدا نشده. برخی از دوبلورهای جوان سعی دارند این موضوع را میان خودشان حل کنند. برخی فیلم‌ها را می‌بینیم و متوجه‌ام که واقعاً صداها به صورت‌ها نمی‌نشیند و متأسفانه کسی هم نیست که این عزیزان علاقه‌مند را راهنمایی کند. امیدوارم در آینده این نقایص برطرف شود.

صداپیشگی فیلم؛ مکمل یا ستون اصلی؟ | وقتی آل پاچینو به خاطر صدای خش دارش انتخاب شد! | برخی حتی در خانه هایشان به کار دوبله مشغولند هوشنگ لطیف‌پور درگذشت درگذشت شهروز مُلک آرایی؛ دوبلور شخصیت پدر اوشین و کارتون‌های «رابین هود» و «ماجراهای گالیور»

می‌دانم که با آقای لطیف‌پور حشر و نشر داشتید. ارتباطتان با ایشان چگونه بود؟

متأسف شدم که ایشان چند روز پیش به رحمت خدا رفتند. ایشان از استادان درجه یک و نخستین دوبلورهای ما بودند. لطیف‌پور به واقع یکی از استادان سرآمد من بود. ایشان کسی بود که در فیلم «اتللو» شکسپیر را برای نخستین بار و پیش از همه صداگذاری کرد. آنجا پرویز بهرام خوش صدا با صدای خاص جای «سرگئی باندرچوک» صحبت کرد و استاد هوشنگ لطیف‌پور جای «یاگو» صحبت کرد. این فیلم نخستین اتللویی بود مردم ما دیدندو از شنیدن صداهای درخشان لذت بردند و پسندیدند. به گمانم اتللو یکی از درخشان‌ترین کارهای آقای لطیف‌ور بوده و هست. این دوبله چیزی قریب به ۶۰ سال پیش انجام شد و چه آن زمان و چه برای امروز کار بی‌نظیری بود و هست.

خاطره دیگری از زنده‌یاد لطیف‌پور دارید؟

یکی از سریال‌هایی که آقای لطیف‌پور اواخر سال ۱۳۵۶ و اوایل ۱۳۵۷ دوبله کرد، سریال «دلیران تنگستان» بود که در حال حاضر هم گاهی از تلویزیون پخش می‌شود. این سریال یکی از کارهای درخشانی دیگری بود که ایشان دوبله کرد. من در آن سریال نقش اصلی‌اش را صداپیشگی کرده‌ام؛ یعنی رئیسعلی دلواری را. یکی از سریال‌های خوبی که با ایشان خاطره مشترک و همکاری مشترک دارم همین سریال است. هنوز گمان نمی‌کنم که ایشان از میان ما رفته است. او در قلب و ذهنم جاودانه است و صدایش ماندگار.

کد خبر 735824 منبع: همشهری آنلاین برچسب‌ها صنعت دوبله تلویزیون- دوبله

منبع: همشهری آنلاین

کلیدواژه: صنعت دوبله تلویزیون دوبله دوبله امروز لطیف پور آن زمان

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.hamshahrionline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «همشهری آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۸۹۱۵۷۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

فال حافظ امروز : یک غزل ناب و یک تفسیر گویا (7 اردیبهشت)

صنما با غم عشق تو چه تدبیر کنم
تا به کی در غم تو ناله شبگیر کنم

دل دیوانه از آن شد که نصیحت شنود
مگرش هم ز سر زلف تو زنجیر کنم

آن چه در مدت هجر تو کشیدم هیهات
در یکی نامه محال است که تحریر کنم

با سر زلف تو مجموع پریشانی خود
کو مجالی که سراسر همه تقریر کنم

آن زمان کآرزوی دیدن جانم باشد
در نظر نقش رخ خوب تو تصویر کنم

گر بدانم که وصال تو بدین دست دهد
دین و دل را همه دربازم و توفیر کنم

دور شو از برم ای واعظ و بیهوده مگوی
من نه آنم که دگر گوش به تزویر کنم

نیست امید صلاحی ز فساد حافظ
چون که تقدیر چنین است چه تدبیر کنم

تفسیر :

تاکنون رنج و درد زیادی را تحمل کرده اید، در برابر سختی های آینده همچنان صبور بوده و از یاس و ناامیدی برحذر باشید. به تلاش خود ادامه دهید و در مقابل فریب و دورویی افراد بدخواه شکیبایی به خرج داده و نهراسید.

برای رسیدن به نیت دل باید اختیار زندگی خود را به دست بگیرید و از بی خیالی دوری کنید تا سرنوشت خود را بسازید. هرآنچه بکارید همان را درو خواهید کرد.

زندگی نامه حافظ

حافظ، شاعر فارسی زبان قرن هشتم هجری بوده که در سال ۷۲۷ هجری قمری در شهر شیراز متولد شد. پدر او بهاءالدین محمد نام داشت که در دوران کودکی حافظ، از دنیا رفت. حافظ در دوران نوجوانی شاگرد نانوا بود و به‌همراه مادرش زندگی سختی را سپری می‌کرد. گفته می‌شود او در اوقات فراغت خود به مکتب‌خانه‌ای که نزدیک نانوایی بود می‌رفت و خواندن و نوشتن را از همان جا فراگرفته است. او در مجالس درس علما و بزرگان زمان خود شرکت می‌کرد و نیز‌زمان برای کسب درآمد به کارهای سخت و طاقت فرسا می‌پرداخت. خانه حافظ در محله شیادان شیراز بود.

این شاعر بزرگ در دوران جوانی بر تمام علوم مذهبی و ادبی مسلط شد و در دهه بیست زندگی خود به یکی از مشاهیر علم و ادب سرزمین خود تبدیل شد. جالب است بدانید که او قرآن را به‌طور کامل حفظ بود و به همین خاطر تخلص حافظ را برای او انتخاب کردند. شمس الدین محمدبن بهاءالدین محمد حافظ شیرازی حدود چهل سال در حوزه درس استادان آن زمان از قبیل قوام الدين عبدالله، مولانا بهاء الدين عبدالصمد بحرآبادی، مير سيد شريف علامه گرگانی، مولانا شمس الدين عبدالله و قاضی عضدالدين عيجی  شرکت می‌کرد و به همین خاطر به اکثر دانش‌های زمان خود مسلط بود.

حافظ در دوران شاه شیخ ابواسحاق به دربار راه پیدا کرد و شغل دیوانی را برای خود انتخاب کرد. او علاوه بر شاه ابواسحاق، در دربار شاهان دیگری همانند شاه شیخ مبارزالدین، شاه شجاع، شاه منصور و شاه یحیی نیز حضور پیدا کرده بود. حافظ از طریق دیوانی امرار معاش می‌کرد و شاعری شغل اصلی او نبود. جالب است بدانید که بزرگ‌ترین گناه از نظر حافظ، ریاکاری و مردم‌فریبی بود. حافظ در دوران زندگی خود اشعار به‌ویژه غزلیات بسیار زیبا و معنی‌داری سروده است که نیز‌اکنون پس از گذشت قرن‌ها از آن، بوی تازگی داده و خواندنش آرامش‌بخش است. دیوان اشعار حافظ شامل غزلیات، قصیده، مثنوی، قطعات و رباعیات می‌شود.

حافظ در دوران جوانی عاشق دختری به نام شاخه نبات شد؛ البته برخی بر این عقیده‌اند که نام همسر حافظ نسرین بود و او این نام را به‌دلیل شیرین زبانی معشوقه‌اش به او اختصاص داده است. او برای رسیدن به معشوقه‌اش، ۴۰ شبانه روز را به‌طور مستمر در آرامگاه باباکوی شب زنده‌داری کرده و به دعا پرداخت. سپس، با شاخه نبات ازدواج کرد و حاصل این ازدواج یک فرزند پسر بود. حافظ تنها یک بار ازدواج کرد و پس از مرگ همسرش مجرد ماند. به همین خاطر بسیاری از عارفان و عاشقان، عشق مقدس و واقعی را در حافظ جستجو می‌کنند. پسر این شاعر بزرگ نیز در دوران جوانی در راه سفر نیمه‌کاره به هند همراه پدرش از دنیا رفت.

در تقویم رسمی ایران، ۲۰ مهر روز بزرگداشت حافظ است و هر ساله در این روز مراسم بزرگداشت حافظ با حضور پژوهشگرانی در سراسر دنیا روی آرامگاهش در شهر شیراز برگزار می‌شود.

 

آثار حافظ

دیوان حافظ شامل ۵۰۰ غزل، ۴۲ رباعی و چند قصیده است که آن را در در ۵۰ سال از زندگی خود سروده است؛ یعنی به‌طور متوسط در هر سال تنها ۱۰ غزل سروده است؛ زیرا او در لحظاتی خاص به سرودن اشعار خود می‌پرداخت و تمرکز خود را روی خلق آثاری ناب گذاشته بود که شایسته مقام معشوق باشد. این نکته بسیار قابل‌توجه و تامل‌برانگیز بوده و به همین خاطر دیوان او را به یک کتاب خاص و خواندنی تبدیل کرده است. دیوان حافظ بیش از ۴۰۰ بار به زبان فارسی و زبان‌های دیگر دنیا به چاپ رسیده است. حافظ لقب ماهرترین غزل‌سرای زبان فارسی را نیز با اقتدار از آن خود کرده و تک بیت‌های او بسیار درخشان و تماشایی است.

شاید تعبیر کردن یا قدرت تاویل پذیری را بتوان از مهم‌ترین خصوصیات اشعار حافظ به حساب آورد؛ زیرا هر کس که دیوان حافظ را باز کرده و غزلی از آن می‌خواند، با توجه به شرایط روحی خود برداشت متفاوتی از آن می‌کند؛ به‌گونه‌ای که حافظ آن شعر را فقط برای حال آن لحظه او سروده است. در اشعار حافظ، تناسبات هنری به شکلی ظریف و دقیق رعایت شده‌اند و ایهام و ابهام را به جا و درست به کار برده است. در برخی از اشعار حافظ، زبان طنز نیز به کار گرفته شده تا ناگفته‌ها به کمک زبان طنز بیان شود.

کانال عصر ایران در تلگرام